Een andere kant van corona.
Kort geleden, tijdens een bijeenkomst van de oriëntatiegroep, zei één van de deelnemers dat je de heftige wereldwijde uitbraak van het coronavirus ook kan zien als een soort zelfregulerend principe van de aarde. Als de vervuiling door de mens, onze roofbouw en de uitputting van de aarde te erg wordt, zei ze, dan verdedigt of beschermt de aarde zichzelf daartegen. Je zou dus de uitbraak van dit virus kunnen zien als een soort zelfverdediging of zelfbescherming van de aarde.
In de groep spraken we er wat verder over door. We zeiden dat veel van die negatieve handelingen van ons mensen, zoals die roofbouw en uitputting, inderdaad wel door dat virus voor een groot deel werden stilgelegd. Waardoor de lucht, de atmosfeer, schoner is geworden. Zo was bv. in de maand april in het nieuws dat inwoners in het noorden van India sinds decennia weer de Himalaya konden zien, omdat de smog eindelijk een keer verdwenen was. Schonere lucht, waardoor onze planeet weer op kan ademen.
Zou je daar niet ook de hand van God in kunnen zien? Zo vroeg ik me later af. In het vorige kerkblad schreef ik het stukje ´Coronadrager´, waarin het erover ging of het coronavirus met Gods toorn of met bedoelingen van God te maken zou kunnen hebben. Ik schreef toen dat we, wat dit betreft, vooral niet op Gods troon moeten gaan zitten, maar dat we wel waakzaam moeten zijn. Waakzaam, alert, zoals Jezus ons daartoe oproept.
De opmerking van die deelnemer uit de oriëntatiegroep past misschien wel bij dat alerte, dat waakzame, waar het Jezus om gaat. Immers, één van de eerste oproepen van de Here God aan ons, in de bijbel, is toch dat we de aarde moeten bewaren en beheren, dat we goede rentmeesters moeten zijn (Genesis 1 vers 28; Genesis 2 vers 15; Psalm 8 vers 7-9)? Vervuiling, roofbouw, uitputting zijn daar bepaald geen goede voorbeelden van. De grote uitbraak van het coronavirus zou je dan als een zelfverdediging van de aarde kunnen zien. Maar in dit verband dan misschien ook wel als een waarschuwing van de Schepper aan ons mensen. Omdat de aarde nu eenmaal het koninklijk domein is van de Here God (Psalm 24, berijmde versie), en niet ons koninklijk domein.
Ik vind het persoonlijk zeker goed en belangrijk om zulke bijdragen, zoals vanuit de oriëntatiegroep, met elkaar te delen. Daarom schrijf ik erover. Maar tegelijk vind ik het ook belangrijk om voorzichtig en terughoudend te blijven, als het gaat over mogelijke bedoelingen van God. Want op de troon zit God en niet wij. Waakzaam zijn, waar Jezus op wijst, is belangrijk: hoe kan ik, op mijn manier, binnen mijn mogelijkheden, zorgvuldig en met respect met de aarde omgaan, een goede rentmeester zijn?
Zo kan dit een andere kant van corona zijn. Een andere kant, want tegelijk blijft de keerzijde zwaarwegend. Van de velen die in de frontlinies gestreden hebben en strijden om getroffenen door het virus op de Intensive Care in leven te houden. Van de velen die er blijvend ziek of ernstig gehandicapt door zijn geraakt. Van de velen die in eenzaamheid overleden zijn. Het verdriet en de rouw, die het gebracht heeft. De fysieke afstand die het virus heeft afgedwongen, die tegennatuurlijk blijft voelen. En andere beperkingen (rond kerkgang en samen zingen) die ook in onze kerkelijke gemeente de onderlinge verbondenheid onder druk zet. Duivelse invloeden zouden daar wel eens onder kunnen liggen.
Daarom is voorzichtigheid en vooral waakzaamheid geboden. Want niet in alles is zomaar de hand van God. Of het moest zijn dat Gods hand altijd naar ons is uitgestoken, als reddende hand. Dat is zeker. Om ons de weg te wijzen naar zijn Koninkrijk.
ds. Gert Oostermann.
